โอ้ ในใจก็รู้ว่ามันคงจะสาย
โอ้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
เหตุใด ความรู้สึกนี้มันยังไม่ยอมที่จะหาย
ทำไม ความรู้สึกนี้มันยากเกินอธิบาย
แม้เวลาจะล่วงไปเท่าไร
แม้ว่าฉันจะพยายามแค่ไหน
บอกตัวเองให้ลืมเธอสักเท่าไร
แต่ไม่รู้ทำไม หัวใจมันจึงได้แต่เพ้อ
ถึงวันดีๆ ที่เราเคยมีกันเสมอ
เพ้อ ถึงวันแรกนั้นที่ฉันได้พบกับเธอ
จดจำ กับคำเหล่านั้นที่เธอเคยพูดกับฉัน
จำ คืนวันเหล่านั้นที่เรามีกันและกัน
แม้เวลาจะล่วงไปเท่าไร
แม้ว่าฉันจะพยายามแค่ไหน
บอกตัวเองให้ลืมเธอสักเท่าไร
แต่ไม่รู้ทำไม หัวใจมันไม่ยอมจะลืม
อยากจะบอกเธอให้รู้ความจริง
ว่าฉันนั้นคิดถึงเธอเท่าไร
และถ้าเธอนั้นได้รับรู้ความจริง
แล้วเธอนั้นจะคิดยังไง
เธอคิดถึงฉันบ้างไหม
โอ้ ในใจก็รู้ว่ามันคงได้แค่ฝัน
โอ้ แต่ก็ยังหวังว่าคงจะมีสักวัน ที่เรานั้น
จะได้กลับมาคู่กันเหมือนเดิมอีกครั้ง
โอ้ เพราะในตอนนี้หัวใจฉันเองก็ยัง
รักเธออยู่